Bakteria: Firmicutes
Bimët nikoqire
Gjendet më së shumti në patate (Solanum tuberosum).
Domate (Lycopersicon lycopersicum) dhe patëllxhanët (Solanum melongena) janë gjithashtu të dëmtuar. Panxhar sheqeri (Beta vulgaris) janë nikoqirë natyral pa simptoma, që mund të transferojnë bakterin.
Shtrirja gjeografike
E përhapur në Evropë, Azi dhe Amerikën e Veriut
Simptomat
Simptomat e gjetheve zhvillohen nga mesi deri në fund të sezonit dhe zakonisht së pari bëhen të dukshme si një tkurrje mbi gjethet më të ulëta. Skajet e gjetheve simptomatike shpesh mbërthehen lart dhe zonat interveinale bëhen të gjelbra të zbehta deri në të verdhë dhe zhvillojnë
zona nekrotike. Simptomat mund të ndodhin në vetëm një ose disa kërcej të një bime dhe vazhdojnë lart nga gjethet më të ulëta derisa i gjithë kërcelli zbehet.
Simptoma primare e zhardhokut është zbehja e indeve vaskulare në fund të stolonit dhe më së lehti vërehet në seksionet kryqëzuese të zhardhokëve. Zbehja varion nga zonat krem-të verdha në zonat ngjyrë kafe që përfshijnë gjithë ose vetëm një pjesë të kalbëzimit unazor.
Me aplikimin e presionit në një gungë të prerë, një lëng i butë pa erë mund të dalë nga indi. Njolla dalluese ngjyrë kafe e shtypur ndonjëherë rrethon zgavrat që zhvillohen në unazën vaskulare. Shpesh në formë latente pa simptoma vizuale.
Biologjia dhe morfologjia
Pas mbjelljes së një patate të sëmurë, bakteret shumohen shumë shpejt dhe kalojnë nëpër fijet vaskulare, kërcej dhe gjethe bishtore. Bakteret kanë një temperaturë relativisht të ulët optimale për rritje – 21 ° C.
Rrugët e përhapjes
Distanca të shkurtra: materiali i farës së infektuar, makineria, pajisjet.
Distanca të gjata: materiali i farës së infektuar dhe zhardhokët.
Periudha e marrjes së mostrave dhe inspektimit
Mostrat e zhardhokëve pas vjeljes së patateve. Madhësia e mostrës – 200 zhardhokë. /Gazeta Bujku